((بهشت دل انگیز کوهپایه ها!))
پیامبران بزرگ و بصیرت دهنده
همواره در رختخواب ها به زنان ایمان آورده اند!
و بر خدایانشان کفر ورزیده اند.
آنان کودکانشان را با حسرت و خشمی شگفت انگیز و با بیرحمی تمام
در کاندوم ها پاشیده اند و در سطل های زباله پرتاب کرده اند
شاید چون از نسل موهوم امام زاده هایشان با هراسی وصف ناشدنی رنج برده اند!
و تمام راه را، تمام راه را یک نفس... ، از دامنه های کوهسارهایی که ران ها ی زنان دمیده اند
تا سر انگشتان کشیده پاهایشان که بر زمین طراوت می نهند
با طبق هایی پر از بوسه آذین می دهند.
به امید اینکه گناهانشان را بر آنان ببخشایند و
دیگرباره به زیارت بهشت پنهان
فراخوانند!....
آه پیامبران، پیامبران وحشی خشن تحریک کننده...
پیامبران برزگ جهاندیده آرامش دهنده
با نفس های تند و سوزان و طنین فریادهای درد آلود درنده!!!
پیامبران، پیامبران کافر مرده در چشم های نیمه خواب آلوده....
گرچه تو را ترک کرده اند، در رختخواب بدون حجاب، برهنه نیمه برهنه...
آلوده به بوی وسوسه انگیز خوش گناه
پیامبران تصمیم گیرنده بخشاینده، گرچه تو را ترک می کنند...
اما هرگز، هرگز!...،
فراموش نمی کنند!.
(شکوه بختیاری)