((سنگی به طرف من بینداز چون من هنوز زنده ام!))

سنگی به طرف من بینداز


نه، نخواهم گریست، قول می دهم...


تنها از خیابان کثیف شلوغی که دور تا دور مرا احاطه کرده اید خواهم رفت


و تمام راه، تمام راه با صدایی حزین...


 برای روشنفکرانی که به دست مردم خود مثله شده اند، دعا خواهم خواند


و دعای من شعری از فروغ یا فردوسی خواهد بود...


چقدر غریبانه فریدون را به یاد می آورم و شاهین را...


بلند بلند بلندتر پرخاش کن، آیا هنوز سنگ دیگری به طرف روح من پرتاب نکرده ای؟...


چون من هنوز زنده ام و هنوز نفس هایم به شماره نیفتاده است....


من بی شک شایسته توهین ها و تهمت های تو هستم


چون هرگز خدایان مستبد ذهن تو را نپرستیده ام و دستانی را که تو بارها بر آن بوسه زده ای...هرگز نخواهم بوسید


سنگی به طرف من بینداز مرا مثله کن قطعه، قطعه...من بی دریغ شایسته تحقیرهای تو هستم


چون زمانی تو را دوست خوانده ام و تا این لحظه نشناخته ام...


از تاریکی فحشی به من بده، شلاقی بزن، چیزی بگو که تا ابد قلب شکسته مرا بیازارد


من!، دقیقا لیاقت اینهمه بی احترامی را دارم چون زمانی تو را همرزم خوانده ام و بر آلام روحی تو تسکین بوده ام


و امروز در مقابل آینه تو می دانی...من از زهدان فکری تو زاده نشده ام....


سنگی به طرف من بینداز از الفاظ روسپي هرجایی، هر آنچه که باشد، به من نسبت بده


شاید که روح انباشته از کینه و نفرتت آرام گیرد!...


و من تجاوز شده و خونین چون مریمی مقدس حامله ام


به من شلاق بزن با تمامی توهین ها و تحقیرها...با سوادی که هرگز در کلام تو دیده نشده،


سنگی به طرف من بینداز متلکی، طعنه ای...


من هنوز زنده ام و در زیر خروارها تحقیر و بی احترامی نفس می کشم


مرا خفه کن چون من همفکر تو نیستم و تو از همین هراسانی!....


من زخمی و خون آلود با قلبی دریده از تمامی تجاوزها از الفاظ رکیک تو حامله ام


و زودتر از آنچه تصور کنی بازخواهم گشت و شعری خونین از من متولد خواهد شد


و تو در کوچه پس کوچه های حزن انگیز دستنوشته هایم، می توانی رد خونین یک یک سنگ هایی را که پرتاب کرده ای
لمس کنی!.


پس مرا از تولد شعری دیگر دریغ مکن!، سنگی به طرف من بینداز


من هنوز زنده ام با تو مخالفم و تو از همین، هراسانی!...




(شکوه بختیاری)

۰۶:۲۲ بعد ازظهر

۶/۷/۲۰۱۲