با درود و سپاس بی پایان از استاد مسعود آذر عزیز که این شعر زیبا را بر برگه فیسبوک من حقیر نگارده اند، بی شک نام ایشان درتاریخ شعر ایران جاودانه خواهد ماند!، باشد که ایرانیان بزرگان شعر و ادب و هنر عصرشان را خود بشناسند و شناسایی آنان را به نسل های آینده واگذار نکنند.
شعری از مسعود آذر تقدیم به شیر زنان ایران:
((زنان را در ایران ِ ما شیر زاد
که شیران ایرانزمین زنده باد))
بنام سراینده ِ آسمان
بنام نماینده ِ جاودان
بنام حقیقت که بر تن دمید
بنام طبیعت که زن آفرید
به پاکیزه یاد ِ عزیزان قَسَم
به گُلهای درخاک پنهان قَسَم
قَسَم بر نیاکان و بر اسم زن
که آزاد خواهیم کرداین وطن
به یارای هردُخت این مرزوبوم
نگونسار سازیم کردار ِ شوم
چو میهن به بیننده آمد پدید
یکی دیده والاتر از زن ندید
زنان را در ایران ِ ما شیر زاد
که شیران ایرانزمین زنده باد
نه ترسی زبند ونه اززجرودرد
نه از دیو ِمیدان و نه از نبَرد
اگرچه به زنجیرشد دست و پای
به چنگال ِ ظلمت نگیرند جای
سرانجام آینده در دستِ ماست
که ازدست ِزن هرچه ریزد طلاست
کشانند خِفَّت به خاک ِ سیه
برآرند سر تا به خورشید و مَه
گذارند بر سر کیان تاج را
فلک را شکافند و امواج را
نباشد اگر زن در ایران ِ ما
چه بهتر نباشد تن و جان ِ ما
زن ِ این گلستان ز گُلها جداست
زن ِ باستان نور ِ چشمان ِ ماست
بجان هرچه نیکی شماریم ازوست
نکویی به دل هرچه داریم ازوست
که مردان بدون زنان چیستند
پشیزی نبودند و هم نیستند
غریبان به حق گر نیایش کنند
زن ِ مرز ِ ما را ستایش کنند
گذشت عمر ِ اِشغال از سال سی
کجا شد حریف ِ زن ِ پارسی
همه کار و افکارشان زندگی
همه راهِشان آفریننده گی
حماسه سرشته ست بر جانشان
کلید ِ رهایی به دستانشان
ز جان وخِرَد مهر ِزن برترست
ز یاقوت و لعل و زُمُرّد سرست
جهانبانوان ، بر شما این سرود
هزاران سپاس و هزاران درود...
مسعود آذر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر