تقدیم به بانوان صبر ایوب و سوگ سیاوش!
تقدیم به خواهر شهرام فرج زاده:
ما را ببخش اگر هرگز چیز قابلی برای قربانی و نذر نداریم
و از دوردست سرزمین ها دستی بر آتش میهن داریم
و گرچه به خانه راهمان نمی دهند
و هرگز نتوانستیم مردگانی عزیز را زنده کنیم و مرهمی بر داغ دل شما باشیم ....
ما را به عشقی و دینی که در قلبمان
از رفتگان عزیز شما خفته... ببخش!....
که ما هرازگاه نمی توانیم ماشین های پلیس در خیابان ها و عابرین پیاده را ببینیم
و زار زار گریه نکنیم...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر