و ای کاش خانواده و مادر من هم در صف چنین مادرانی بودند و نه مادر و پدرانی که پس از اعدام دخترانشان...
وقتی سربازها با مشت در خانه شان را کوبیدند و چند تومان مهریه تجاوز به دختر باکره شان را پیش از اعدام, با تحقیر و تمسخر کف دستشان گذاشتند!!!....
با چشمانی اشکبار از ترس سکوت کردند...
و نه خانواده هایی که برای تحویل گرفتن اجساد عزیزانشان پول گلوله های شلیک شده به آنان را پرداختند!!!...
ستار عزیزم, دوست دیرین..., ای کاش مادری چون تو داشتم!,
ای کاش همه جوانان ایران...مادرانی چون مادر تو داشتند...
در آنزمان همه خیابان ها پر ازهیاهوی مادرانی آزاده خواهد بود!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر