نه هیچ پاداش اخروی و نه جهان دیگری را پس از مرگ آرزومندم. تنها آرزویم این است که پیش از مرگ به ایران بازگردم...و قبل از دستگیری شکنجه و حتی اعدام
یک یک دوستان و آشنایانم را در آغوش کشم و عزیزترین یادگارهای نیاکان غرور آفرینم را در جای جای وطنم ببینم...و پس از ان برای شکنجه و اعدام آماده ام...
شاید از من می پرسی که چرا آزادی ایران را آرزو نمی کنم؟
چون زندگی به من آموخته است که آزادی با قیام و خون عجین است و نه با حسرت و آرزو...
نمی توانم آزادی را آرزو کنم ولی می توانم برای آزادی بمیرم.
(شکوه بختیاری)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر