از سری نامه های کمپین فیسبوکی گلشیفته تو کجایی؟؛
لطفا اشتراک کنید تا شاید ناله های دردآلود مان، به دوردستهای شاد و پر هیاهوی سینمای فرانسه نیز برسد!
گلشیفته وقتی تو به حمایت هموطنانت احتیاج داشتی، ما بر قداست برهنگی تو آغوش گشودیم
و شاهین برادرانه در آغوشت گرفت... اکنون چه غریبانه
تو هموطنانت و شاهین آزادی بیان ایران را به فراموشی سپردی؟!!!
همیشه آرزو داشتم در قلب مردم ایران همچون جعفر پناهی باشی، نه عباس کیارستمی!
افسوس شاید آرزوی من، سراب محالی بود!؟...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر